بهار وصال

در جاده های انتظار در طلعت یار

همچنان چشم به دیدار دوخته ایم و خاکش را توتیای چشمانمان کرده ایم

تا بهار وصالش را

در گلشن طاها و یاسین به نظاره بنشینیم

ای امید محرومان و ای امید زمان

این آتش عشق و عشق آتشین به لحظه دیدار

زنجیر خواب را از چشمان منتظران ربوده و فریاد سکوت

 ژرفای وجودمان را فرا گرفته.

آری ؛

پس کدامین سیمرغ بهار آمدنت را بشارت خواهد داد

و کدامین صدف کیمیای وجودت را در خود می پروراند

تا بر کرانه ی دریایش نشینیم

و نظاره گر امواجی باشیم

تا شاید نشانه ای باشد که

مروارید ظهورت را با خود به ساحل آورد؟